İnsan; Allah’ın yetki ve sahabet vekilidir.
Sahiblik mazhariyetinde olan insan, anlatmaya değil, anlamaya memurdur!
Bu anlamaya “ANLAYIŞ” denilir.
Anlayış olmadan yapılan iş pişmanlıkla sonuçlanır! Anlayıp da alakadar olduğu şeyleri icabına göre yapana “maruf” denir.
“Emri bil maruf, neyhi anil münker”, İnsanın KENDİSİ içindir!
Abd olanın, KENDİ yaşamını saadet çerçevesinde sürdürebilmesi için belirlenmiş huduttur.
Allah’ın izni olmadan yaprak bile kıpırdamaz! Her şey O’nun kudretindedir ve O murad etmeden, HİÇBİR ŞEY OLMAZ.
Bu durumda, Allah’ın insanına TAZİM etmek dışında bir davranış yersiz olur!