Kur’an Arapça mı?
Denilir ki; Kur’an, Arapçaymış…! Belki siz de böyle zannediyorsunuzdur! “Arabiyye” diyor ya!
Bakalım neymiş?
Arab sözcüğü; hata, arız, kusur ve bulanıklıktan ari olma… saf tertemiz olma… anlamındadır. Suyun berrağına, aşkın tutkulusuna, yaşamın neşeli haline, kadının kocasına muazzam bir sevgi ile bağlı olanına “arab” denir!
Konuşma ve iletişim hakkında da kullanıldığında; açıkça anlatma… apaçık beyan etme… öyle bir anlatma ki; anlaşılmaması imkansız olma… sade, yalın, net, kat’i izah… anlamlarındadır. Bir anlatımın netliğine, anlaşılırlığına “irab” denilmektedir. Dilbilgisinde anlam detaylandırmaya da, gramer çözümlemesine de bu kelime kullanılır.
Arabiyye, öz lisan, anadil anlamındadır! Anlaşılmaması imkansız olan ifade demektir.
“Kur’an-en arabiyye” demek; ÖZ LİSANDA, ANADİLDE, ANLAŞILMAMASI İMKANSIZ ANLATIMLA SÖYLENEN KUR’AN demektir.
Peki, bugün “Arab” diye bildiğimiz topluma, neden bu ismi vermişler?
Hz. İbrahim’in Kelam’da adı geçen iki oğlu var: Hz. İshak ve Hz. İsmail.
Hz. İshak’ın oğullarına ve soyuna “İshakoğulları” veya Hz. Yakub’a atıfla “İsrailoğulları” denir.
Fakat, Hz. İsmail’in oğullarına ve soyuna “İsmailoğulları” denmez!… Bu soya, “Arab” denir! Bunun nedeni, Arab kelimesinin anlamında saklıdır. İncelerseniz bu sebebi idrak edebilirsiniz.
Acem, Arabın zıddıdır! Arab olmayanlara ACEM denir!
“Arab” sözcüğü, o kavmin adı olduğu için bir anlam kazanmaz; o kavim, “arab” kelimesinin anlamından ötürü o isimle isimlendirilir!
Arab deyince aklımıza gelmesi gereken, bir kavim veya bir toplum değildir! Ama, o kavmin adı da “arab”tır ve hatta konuştukları dile de arapça/arabiyye denir.
Ancak biz, “arabiyye” deyince; o kavmin konuştuğu dili değil, kavramın kendisini algılayacağız!
Kur’an acemiyye değildir, yani bizim anlamayacağımız dilde değildir. Kur’an-en arabiyye’dir. Yani, anadilimizde Kur’an demektir!
Zaten, Kur’an Arab toplumun dilinde olsaydı, Arab dediğimiz toplum, onu hakkıyla anlar ve idrak ederdi!… Öyle olmadığına göre!?
Geri bildirim: Kur'an ve Kelam-ı Kadim - DuruVizyon