Düşünce Nedir?
Duygu, aklın giriş kapısı gibi çalışmaktadır. Duyguya, deneyimler, duyu algıları, iç güdüler, kalbi duygular ve Öz’den duyumlar ulaşır. Duygu, imgeleme merkezi olarak kendisine ulaşan her türlü veri, his ve algıyı imgelere dönüştürür.
Bu imgelerin, akıl sisteminde işlenmesine düşünce denir. Düşünce, mahluk için tahsis ve tanzimdir. Düşünce, eylemleri seçmek, yararlı ve yararsız olanları ayırmak için kullanılan yöntemdir.
Duygu merkezinde oluşan imgeler, öncelikle, mantık merkezine iletilerek burada aidiyet, inanç ve amaç üçlü faktörü tarafından değerlendirilir ve şekillendirilir. Daha sonra şuur merkezine aktarılarak düşünce haline dönüşür. Düşünce, eğer gerek duyarsa bellekten başka imgeler de çeker.
Düşünce, iç iletişim diliyle, imgeleri kavramlar altında tasnif eder. Her imge en az bir kavram tarafından işaretlenir. İmgelerin bundan sonra Benlikte çağrıştırdığı şey öncelikle sınıflandırıldığı kavramlar olur.
Şuur merkezinde işleyen süreçlere düşünce denir. Düşünce sonucunda imgeler yeniden değerlendirilir ve yapılandırılır. İlişkilendirildiği kavramlar gerek duyularsa değiştirilir. Kavramların gelişmesini, gerekiyorsa bölünmesini ve ayrışmasını da düşünce yönetir.
Düşüncenin oluşması için üç temel unsur gerekir:
- Konu (Bağlam): Düşüncenin odaklandığı olay, nesne veya olgu.
- Veri (İmge veya Bilgi): Mantık veya bellekten aktarılan imgeler.
- Dil ve Kavram: İmgelerin sınıflandırılması ve işlenmesi için gerekli araç.
Düşünce sonucunda, işlenen veri muhakkak bir kavram altına yerleştirilir. Bu kavramsallaşmanın tamamlanabilmesi için iç iletişim dili düşünce için zorunludur.
Düşünce ile işlenen imgeler, eğer değişime uğrarsa, tekrar mantığa gönderilir. Değişime uğrayan imge, mantıkta, aidiyet, inanç ve amaç üçlüsü ile tekrar değerlendirilir ve yeniden şekillenerek şuura bir daha gelir. Bu işlem, imge, şuurda bir daha değişim olmayıncaya kadar devam eder.
İmgenin şuurdaki düşüncelerden sonraki son hali, şuurun, Bellek, Hayal, Eylem, Konuşma çıktılarından birisine dönüşür. Hemen kullanılmayacaksa, sonradan kullanılmak üzere belleğe depolanır. Eylem onayı verilmişse, hareket merkezine gönderilir. Burada eyleme veya konuşmaya dönüşür. Burada söz konusu olan onay, vicdan ve kalb tarafından verilir.
Düşünce, imgeler üzerindeki etkisi ile aklın her merkezi ile ilişkilidir; aklın her merkezini kumanda eder. Şuur merkezi, hiçbir an’da boş kalmaz. Akılda her an ve sürekli olarak düşünce vardır. Uykuda bile olsa düşünceler her an faaldir ve çalışmaya devam eder.
Düşüncenin amacı ifade etmektir. İfade etmekten kasıt faydalandırmaktır (ifade, fayda sözcüğünün if’al kalıbından isim). Düşünce, kişiye fayda sağlamayacak içerikleri işlemez. Kişi, düşüncesinin kendisini olumsuz yönlendireceğini fark ettiğinde düşüncenin içeriğine müdahale edebilir; düşünceyi istediği bir konuya çevirebilir.
Düşüncenin şekli ve yoğunluğu gövdeden bir enerji salınımına neden olur. Yani, insanın aklından geçirdiği her düşünce, sebebi ve şekli ne olursa olsun, enerji olarak açığa çıkar.