Muhabbetten Habibullaha

Muhabbetten Habibullaha giden yol, kavramın içinde izah bulur.

HABB ya da HABBE; tane, çekirdek, tohum, buğday tanesi veya buna benzer tohum demektir. Ayrıca, yuvarlak olarak hazırlanmış hap ve sivilce anlamları da vardır. Çoğulu HUBUB ve HUBUBAT olarak gelir.

HUBB, sevgi olarak çevrilmiştir Türkçemize. Çünkü tohum ve çekirdek, sevgi kavramının özüdür!
HABİB, dost, sevgili demektir. Çoğulu AHBAB kelimesidir.

HABBE, yani tohum ya da çekirdek tanesi, kendi neslini, zürriyetini barındıran bir özettir.

Mesela; elma çekirdeğinde, bir elma ağacı, elma çiçekleri ve elma meyveleri saklıdır.

• Elma çekirdeği, toprağa atılır.
• Üzeri toprak ile örtülür.
• Tohum artık karanlıktadır.
• Uygun şartlar yerine gelirde, tohum ve toprak anlaşabilirse, tohum toprak içinde kendini feda eder.
• Önce kabarır, sonra genişler, sonra incelir, sonra çimlenir.

Artık toprağa koyduğumuz tohum kalmamıştır ortada. İşte, tohumun bu haline MUHABBET denir!

Toprak da tohuma SAHABET yani SAHİBLİK yapmaya başlamıştır.

Sohbet-Muhabbet böylece hasıl olur. İnceliği budur!

Kişinin, bir sahib ile beraber olup, kendisini ifna etmeden ve fikrî zürriyetine filiz vermeden muhabbet etmesi mümkün değildir.

Fikrinin zürriyetine filiz veren MUHİBB, kendi fikrinin HABİBi olur.
Fikri, sadece Allah’tan ibaret ise Allah’ın Habibi, yani HABİBULLAH olur! Böylece Muhabbetten Habibullaha ulaşılır.

Mevlam Nasib Eylesin…