Yapıcı Taraf ve Yıkıcı Taraf

Doğa aleminde, ezelden beri iki taraf vardır:

• Yapıcı Taraf
• Yıkıcı Taraf

Evren, bu iki tarafın mücadelesiyle varlığını sürdürmektedir. Yapıcı tarafın değeri ve gücü, yıkıcı tarafın faaliyetleri olmadan anlaşılamaz.

Tarafına hizmet eden, onun üstünlüğünü ortaya koymak için çabalayan, davasına adanmış kimselere “dava adamı” denir.

Her iki taraf da sevgiyle var olur ve sevgiyle ispatlanır. İkisinin de gayesi sevdikleridir; yaşantılarını ve faaliyetlerini, sevdikleri ve önceledikleri uğruna sürdürürler.

Tarafların Ayrımı

Yapıcı taraf, ebedî hayata ve onun sahibi olan Allah’a inanır. Allah’a, bütün mahlukata ve kutsal olana sevgi besler. Gücün kaynağı yalnızca Allah’tır. İnsan, O’na dayanarak ve O’ndan güç alarak O’nu temsil eder.

Yıkıcı taraf ise dünya gücüne ve saltanatına inanır. Onlar için kutsal yoktur; tek yönleri madde sevgisidir. Sevilecek olan sadece maddenin sağladığı güç ve hâkimiyettir. İnsan, onlar için yalnızca araçtır; güce ulaşmanın malzemesidir. Allah’ı ayrı bir güç olarak görür, O’na ve O’nu sevenlere düşmanlık ederler.

Dava ve Dava Adamı

Her iki tarafın insanları toplumda azınlıktır. Onların her biri kendi davasının dava adamıdır.
Fakat toplumun çoğu, tarafların ve gereklerinin farkında olmadan yaşar. “Dava adamı” kavramını duyanlar bile, sevgilerini yönlendirecek bilince erişmezler.

Yıkıcı Tarafın Üstünlüğü

Yıkıcı taraf, insanları bir araç olarak görür; onları nefret etrafında bir araya getirerek kendisine hizmet ettirir. Bugün çevremizde birbirine taban tabana zıt görünen nice kimsenin —hırsızın, yalancının, sapkının, hatta kimi dindar ve kimi vatanseverin— aynı nefretle birleştiğini görebiliriz. Bu birleşme, farkında olmadan yıkıcı tarafa hizmet eder.

Öte yandan, Allah’a ve ahirete iman eden, kutsal değerlere sahip çıkan birçok insanın da sevgide birleşmesine engel olunur. Kardeşine hakaret eden, birbirini inciten bu insanlar da sevgiden uzak kaldıkları için yıkıcı tarafa hizmet etmiş olurlar.

Böylesi kimseler, sevdikleri ve önder bildikleri kişilere bile çıkar için bağlanır; fakat en büyük zararı yine onlara kendileri verir.

Sonuç

Unutmayalım: Nefret de bir sevgidir; sadece yönü negatiftir.

Toplumdaki sevgisizlik, Yıkıcı tarafı güçlü kılar. Yıkıcı tarafın kazanması için gereken, gerçek mukaddesat duygusunun engellenmesidir.

Oysa yapıcı taraf, Allah’ın muradını, davasını gerçekleştirmek için sevgisine yön vermek zorundadır. İşte asıl üstünlük buradadır.