Daha lazım. Çok lazım. Ziyade mucib. Küçük parmaklı.

Kendine lâzım kılma. İcrasına cehdettiği şeyi kendi üzerine vâcib kılma. Mülâzemet etme. Gerekli bulma. / Tarafgirlik etme, birinin tarafını tutma. / Onyedinci yy. dan itibâren devlete gelir getiren kaynaklar, yavaş yavaş belirli bedel karşılığında şahıslara verilmeğe başlandı. Bu usulün adı iltizamdı. İltizamı üzerine alan kimseler, yani mültezimler; geliri devlete peşin olarak öderler, sonra bunu halktan tahsil ederlerdi.

Bilerek yapılmış olan ve iltizama müteallik.

İltizam ettirmek. / Lüzumlu hale koymak. / Muaraza veya muhakemede delil göstererek muhalifini susturmak, iskât etmek. / Söz ve fikirde galibiyet. / İsnad ve isbat etmek.

Lüzumlu olmak. Gerektirmek. Lâzım addetmek. İcâbettirmek.

Lüzumlu, gerekli. Bir şeyden asla ayrılmayan. Bir işte beraber bulunmasına ve vücuduna ihtiyaç olan şey. Gr: Müteaddi olmayan.

Lâzım ve gerekli olma. Hiç ayrılmama.

Lazım olmak. İcâbetmek. Lüzumluluk. Ölüm. Kıyamet günü hesabı.

Lazım olmak. Bir şey bir şeyden asla ayrı olmayıp onunla sabit ve daim olmak. Gereklilik.

Lüzumlu ve gerekli şey. Malzeme.

Mevcud bir şeyle birbirinden ayrılmayan. Mevcud bir şeyle beraber bulunması lazım gelen. Lüzumlu olmuş olan. Lüzumlu kılınmış.

Bir kimseye bağlı gibi olan. Maaşsız acemilik hizmeti. İlmiyyede: Medrese tahsilini bitirip icazet alan. Stajyer. Eskiden askerlikte yüzbaşıdan aşağı rütbelerin derecesi, ünvanı.

Susturulmuş, ilzam ve iskât olunmuş, sükuta mecbur olmuş. / Lüzumlu görülmüş.

İlzam eden, susturucu. / Lüzumlu gören. Gerektiren. / Verilen hükmün mutlak yerine getirilmesindeki mecburiyet.

Masa üzerine konulan kâğıtların uçup dağılmasını önlemek için üzerine konulan bir âlet.

Lüzumlu, gerektiren. Mucib ve sebep. Bais olan. Bir şeyin lüzumunu deruhde eden.