Ona İshak'ı ve Yakub'u vehb ettik.
Hepsine hidayet ettik.
***Nuh'a da önceden hidayet etmiştik.***
Onun zürriyetinden Davud ve Süleyman ve Eyyub ve Yusuf ve Musa ve Harun'a da…

Böyledir!...
BİZ, muhsinleri cezalandırırız.

Musa, kavmine, gazaba ve esefle rücu ettiğinde, dedi ki:
"Benden sonra, halefimde ne beis işlediniz! Rabbinizin emrine acele mi ettiniz!"
Levhaları ilka etti ve kardeşinin reisini ahz etti. Onu kendine cerr etti. Dedi ki:
"Anamın oğlu!
Muhakkak kavim istizaf oldu. Neredeyse beni katl ediyorlardı. Artık düşmanları bana şemate ettirme! Beni zalim kavim ile beraber kılma!"

Yusuf, babasına demişti ki:
"Babacığım!
Muhakkak ben, on bir kevkeb ve güneşi ve kameri gördüm. Onların bana sacid olduklarını gördüm."

Sail olanlara… Yusuf ve kardeşlerinde, elbette kat'iyyetle ayetler vardır!

Dediler ki:
"Biz usbe olduğumuz halde, Yusuf ve kardeşi (Bünyamin) babamıza bizden daha muhabbetlidir. Muhakkak babamız elbette/kesinlikle mübin dalalettedir."

"Yusuf'u katl edin veya arzdan tarh edin… babanız vechini size hilv etsin. Onun ardından salihler kavminden olursunuz."

Onlardan bir sözcü dedi ki:
"Eğer fail olacaksanız… Yusuf'u katl etmeyin. Onu bir cübbün gaybına ilka edin. Seyyarlardan bazısı onu iltikat etsin."

Babalarına şöyle dediler:
"Ey babamız!
Yusuf üzre neden bizden emin olmuyorsun? Muhakkak biz ona elbette/kesinlikle nasihat vereniz."

"Ey babamız!
Muhakkak biz istibak zehab etmiştik. Yusuf'u metamızın indine terk etmiştik. Ardından onu kurt yemiş. Velev ki BİZ sadık olsak da... sen bize iman edecek değilsin." dediler.

Onu iştira eden Mısır'lı kimse, hanımına dedi ki:
"Onu, mesvasında daha kerim et... gerekir ki (belki)… bize menfaati olur veya onu evlad ittihaz ederiz."

Böyledir!...
Yusuf'u arzda... kendisine hadislerin te'vilinden ilim vermek için... temekkün ettik.

ALLAH, KENDİ emri üzre (her zaman) galibtir... fakat, nasın pek çoğu alim değildir.

Ardından kamisinin dübrden kudde olduğunu görünce, dedi ki:
"Muhakkak kadının keydidir. Muhakkak kadının keydi azimdir.
Bundan arız ol, Yusuf!"

"Sen de zenbin için istiğfar et… muhakkak sen, hata edenlerdensin."

"Yusuf!
Ey sıddık!
Bize şunun hakkında fetva ver:
Yedi semin sığırı, yedi acef yiyor... ve yedi hudr sünbül... ve diğerleri yabis...
Umarım ki nasa rücu ederim.
Umulur ki alim olurlar."

Dedi ki:
"Yusuf'un nefsinden irade ettiğinizde hatbınız neydi?"
Kadınlar dedi ki:
"Haşa!... ALLAH için, onun hakkında sui olana alim değiliz."
Aziz'in karısı dedi ki:
"El-an hakk hashasa oldu. Ben onun nefsinden irade ettim. Muhakkak o, elbette/kesinlikle sadıklardandır."

Böyledir!...
Yusuf'u arzda temekkün ettik… o, dilediği yerde tebevvü ederdi.

Rahmetimiz ile dilediğimiz kimseye isabet ederiz… ve muhsinlerin ecirlerini zayi etmeyiz.

Yusuf'un kardeşleri geldiler... ve ardından onun yanına dahil oldular.
O, onlara arif oldu… ancak onlar münkir oldu.

Yusuf'a dahil olduklarında, kardeşini evy etti… ve dedi ki:
"Muhakkak senin kardeşinim. Artık onların amel etmiş oldukları şeyler ile beise kapılma."

Kardeşinin viaisinden önce onların viailerine bed etti. Sonra, kardeşinin viaisinden ihrac etti.

Böyledir!...
Yusuf'a BİZ keyd ettik.
ALLAH'ın dilemesi dışında, melikin dini içinde kardeşini ahz edemezdi.

Dilediğimiz kimseyi derecelerle ref ederiz.
Bütün ilim sahiblerinin fevkinde alim vardır!

Dediler ki:
"Eğer o serak ettiyse, onun kardeşi de önceden kat'iyyetle serak etmişti!"
Yusuf, bunu içinde sırr etti... ve onlara ibda etmedi.
Dedi ki:
"Siz şerr mekandasınız. Vasf ettiğiniz şeye ALLAH alimdir."

Ondan yeis olunca necv ederek halas ettiler. Onların kebiri dedi ki:
"Alim değil misiniz!
Babanız sizden, ALLAH'tan mevsuk olarak kat'iyyetle ahz almıştı! Önceden, Yusuf hakkında ifrat ettiğiniz şey de var. Artık, babam bana izin verinceye kadar veya ALLAH bana hüküm edinceye kadar arzdan berh etmeyeceğim.
O, hakimlerin hayrlısıdır."

Onlardan tevella etti.
"Vah! Yusuf'a vah!" dedi.
Hüzünden aynları beyaz oldu. Ancak o, kezm ediyordu.

Dediler ki:
"ALLAH'a yemin olsun!
Yusuf'u zikir etmeye fete ediyorsun.
Hatta, haraz olacaksın veya helak olanlardan olacaksın."

"Ey oğullarım!
Zehab edin... ve Yusuf'tan ve kardeşinden tahassüs edin.
ALLAH'ın revhinden yeise kapılmayın.
Muhakkak, kafirlerin kavminden başkası, ALLAH'ın revhinden yeise kapılmaz."

Dedi ki:
"Sizler cahilken, Yusuf'a ve kardeşine fail olduğunuz şeylere alim misiniz?"

Dediler ki:
"Yoksa sen misin! Yusuf musun sen!?"
Dedi ki:
"Ben Yusuf'um ve bu da kardeşimdir.
ALLAH bize kat'iyyetle menn etmiştir!
Muhakkak, ittika eden ve sabır eden kimse... artık muhakkak ki ALLAH, muhsinlerin ecirlerini zayi etmez."

Kervan fasl olduğunda, babaları dedi ki:
"Şayet fened olmadımsa… muhakkak ben, Yusuf'un rihasına vecd oldum."

Ardından Yusuf'a dahil olduklarında... o, ana-babasına evy oldu… ve dedi ki:
"inşALLAH emin olarak, Mısır'a dahil olun."

Ardından, ola ki sen... bu hadise iman etmezlerse, onların eserleri üzre esefle nefsine bah edeceksin.

Musa, gazban ve esif olarak kavmine rücu etti.
Dedi ki:
"Ey kavmim!
Rabbiniz, size hasene vaad ile vaad etmemiş miydi?
Ahd size tavl mı geldi?
Yoksa, Rabbinizden gazabın üzerinize hall olmasını mı irade ettiniz?
Artık bana olan vaadinizden, siz hilaf ettiniz!"

Önceden, elbette kat'iyyetle beyyinelerle Yusuf size gelmişti!... ve ardından onunla gelen şeyden şekk içinde olmanız zeyl olmamıştı.
Hatta helak olduğunda siz demiştiniz ki:
"Kesinlikle ALLAH ondan sonra Rasul baas etmez."

Böyledir!...
ALLAH'ın indinde ve iman edenlerin indinde kebir makt olarak… kendilerine gelen ALLAH'ın ayetleri hakkında sultan gayrısında cedel eden… mürtab müsrif kimseyi ALLAH, dalalette bırakır.

Böyledir!...
ALLAH, bütün cebbar mütekebbirlerin kalbleri üzre tab eder.

BİZ'e esef verince... onlardan intikam aldık... ve ardından onların hepsini gark ettik.